Teteleponan

“Halo, halo? Punten kapegat Néng, Si Mamah miwarang mésér pulsa, neleponna sambil jalan nya.” Ceuk Adi bari nyelapkeun hapé kana hélem. Gerung nyetater motor. Leok ka jalan muru konter.

Geus dua minggu kalakuan Adi kawas kieu teh. Méh unggal waktu teteleponan, cicikikikan sakapeung nyanyanyian jeung nu ditelepona. Di kamar, di dapur malah ka kamar cai gé ari keur kagok mah tara di tunda ieuh. Sakapeung sok hémeng, naon atuh nu dicaritakeunana, teteleponan sakitu lilana jeung mindeng deui. Samodel harita. Najan keur na motor manehn teteleponan uplek pisan.
Aya kana dua puluh méteran deui mah Adi anjog ka konter téh. Bakating ku uplek, manéhna teu sadar nalika meuntas rél karéta, ti béh kalér, karéta ngelaksonan. “Kuoooong!” Sadar yén motorna keur aya di tengah rél, replék gas dikenyang satakerna gaur motor ngagerung tarik naker. Luncat. Gurudug karéta liwat. Adi salamet, teu kaletak ku hulu karéta, ngan orokaya, motor nyangsaya na juru sawah.
Na tungtung telepon sora awéwé rawahriwih nanya kunaon. Taya jawaban. Adi diparayang. tina jero hélem nyakclak getih seger.
“ Halo! Halo! Néng, geuning teu aya suantenan? Mana poék deui ieu teh. Pareum listrik rupina di bumi akang mah”
“Jelegér! Jelegér!” Sora jejelegéran alahbatan béntar gelap, minuhan dédéngéannana. Méh bareng jeung hiji sora nu handaruan.
“ Man robbuka?”

@Banjar. Oktober 2011.